Prolog

Rekomendacja Błaszczykowskiego plus talent to jest coś.

- Kuba? - zwróciłam się do mężczyzny prowadzącego samochód. Od dłuższego czasu nie odezwał się do mnie nawet słowem. Nie pierwszy raz znaleźliśmy się w takiej sytuacji, a więc w pewnym sensie zdążyłam przywyknąć. Blondyn miewał momenty, w których nie odczuwał potrzeby rozmawiania z kimkolwiek. Zatapiał się wtedy we własnych rozważaniach. Ja natomiast nie chciałam mu przeszkadzać. Tym razem byłam do tego zmuszona. Jeszcze chwila jazdy w milczeniu i zwariowałabym.

- Tak? - odpowiedział, dając tym samym dowód na swoją obecność, nie tylko tą fizyczną, w aucie.

- Nie wiem, czy to taki dobry pomysł. - Moje palce zacisnęły się mocniej na rączkach torebki spoczywającej na kolanach. - Zaraz zacznie się gadanie, że to ty załatwiłeś mi pracę. Nie chcę, żebyś miał problemy.

- Nie wygłupiaj się. Mam zawrócić w połowie drogi, bo boisz się głupiego gadania zawistnych ludzi? - zapytał, kręcąc głową z niedowierzaniem.

- Tak, Kuba. Boję się. Mało już usłyszałeś bzdur o swojej osobie? - Nie dawałam za wygraną. Propozycja pracy, jaką otrzymałam za wstawiennictwem piłkarza, mogłaby zmienić wiele w moim dotychczasowym życiu. Nie chciałam jednak wprowadzać tych zmian kosztem drugiego człowieka.

- W porządku - przytaknął, zatrzymując się na poboczu niemal natychmiast. Znajdowaliśmy się teraz gdzieś pośród nikąd. W zasięgu wzroku miałam jedynie las, pole oraz asfaltową drogę. - Widzisz mnie?

- Tak - odparłam, choć pytanie Kuby wydało mi się dosyć dziwne.

- Jestem tu?

- No.. tak - przytaknęłam, zastanawiając się co to za podchody.

- Świetnie - oznajmił, raz po raz uderzając palcami prawej dłoni w kierownicę. - Więc, jak widzisz, nie postanowiłem się zabić. Nie trwam w głębokiej depresji. Ogólnie rzecz biorąc jakoś sobie radzę. Uważam, że nawet całkiem nieźle. Nie byłoby tak, gdybym nie potrafił przyjąć na klatę tych głupot, jakie opowiadają.

- Każda czara goryczy kiedyś się przelewa - stwierdziłam, podziwiając otoczenie, w jakim przyszło nam rozmawiać. Jakoś nie umiałam spojrzeć mężczyźnie w oczy.

- Ada, oboje wiemy, że szukasz argumentów, aby w niedalekiej przyszłości móc usprawiedliwić swoją rezygnację z szansy, jaką otrzymujesz - zarzucił mi. Naprawdę to robię? - Jeżeli mogę cię o coś prosić, to chcę tylko jednego. Przestań. Okej, to ja podsunąłem propozycję. Dalej obroniłaś się sama. Ty, twoje CV, twoje portfolio. Nie braliby cię nawet przez chwilę pod uwagę, gdyby uznali, że się nie nadajesz. Możesz mi wierzyć.

- Rekomendacja Błaszczykowskiego to..

- Nie. Rekomendacja Błaszczykowskiego plus talent to jest coś, dzięki czemu podpiszesz ten cholerny kontrakt. Ludzie niech gadają sobie, co tylko zechcą. Przejrzą na oczy, kiedy przyjdzie im zapoznać się z efektami świetnej roboty, jaką niewątpliwie odwalisz, współpracując z kadrą.

- A jeśli nie? - zadałam pytanie, na które znam odpowiedź. Poległabym wtedy na całej linii, ciągnąc za sobą na dno także i jego. Nie dość, że polecił ją Kuba, to jeszcze do niczego się nie nadaje - tak w ocenzurowanej wersji wyglądałyby opinie wielu osób.

- To po prostu są ślepi - powiedział, a ja przemogłam się, aby wreszcie spojrzeć mu w twarz. - Pomyśl też o Kacprze. - Struna na jakiej zagrał, była najgorszą z możliwych. To jak cios poniżej pasa. Przymknęłam oczy, biorąc głęboki wdech. Być może właśnie takiego mentalnego uderzenia potrzebowałam, aby nie zdecydować się na pieszy powrót do domu.

- W porządku - przytaknęłam. - Masz całkowitą rację. Jedźmy.

     Od kiedy zatrzymaliśmy się na tym pustkowiu, nie dostrzegłam ani jednego pojazdu. Włączenie się do ruchu nie było zatem czymś skomplikowanym. Kuba włączył nawet radio, choć doskonale wiem, że nie przepada za graną tam komercją. Zrobił to dla mnie. Przy aż nazbyt wesolutkich piosenkach ciężko zdołować siebie samego. Jeżeli wydaje ci się to nieuchronne, to zaraz jakaś gwiazda jednego przeboju śpiewa o tym, jak piękne jest życie.

- Agata mówiła, że tak będzie - oznajmił w pewnym momencie. Po raz pierwszy w trakcie tej podróży na jego twarz wstąpił uśmiech.

- Że stchórzę i będę chciała wracać?

- Że będę musiał rozwiać twoje wątpliwości - poprawił mnie. Koniec końców wychodziło na to samo, ale "otrzymanie wsparcia" rzeczywiście brzmi lepiej niż "cholerne tchórzostwo".

     Po kilku godzinach jazdy wreszcie dotarliśmy do celu. Poza jednym kryzysowym przystankiem nie zatrzymaliśmy się już nigdzie ani razu. Nie przystopowały nas nawet żadne korki, co oboje przyjęliśmy z zadowoleniem. Jeszcze tego by brakowało, abyśmy przybyli spóźnieni.

- Posłuchaj, ja teraz muszę iść - oznajmił. Ledwie zdążyłam usiąść na jednym z krzeseł ustawionych przy drzwiach w korytarzu, a on już musiał gdzieś wybywać. - Spokojnie, zostawiam cię w dobrych rękach - dodał, widząc moją minę.

- Okej, okej. Masz rację. Nie mogę panikować - powiedziałam, choć nie sposób określić, czy bardziej starałam się uspokoić jego czy siebie.

- Teraz gadasz do rzeczy - stwierdził, uśmiechając się po raz kolejny dzisiejszego dnia. - Zobaczymy się za godzinę, w porządku? Trzymam kciuki! - dodał, a po chwili udał się w kierunku, z którego zaledwie kilka minut wcześniej przyszliśmy.

     No, Ada. Teraz pokaż, że znajomość Błaszczykowskiego to nie twój jedyny atut, nakazałam sobie, kiedy poproszono mnie o wejście do pomieszczenia znajdującego się za prostymi, wykonanymi z ciemnego drewna drzwiami.

🙈

Nie wiedziałam, jak inaczej mogłabym zaprezentować początek tej historii, a więc postanowiłam nie cudować i zrobić to po prostu, bez wymysłów, od tak.

To drugie opowiadanie, jakie piszę. Być może jeszcze nie wiem, na co się porywam, ale chcę spróbować i przede wszystkim samej sobie udowodnić, że potrafię coś zrobić od początku do końca. Z jakim skutkiem to wyjdzie? Nie wiem (tak, znowu.. ach, jak wielu rzeczy ja jeszcze nie wiem). Niemniej podejmuję próbę. Łatwo się wykurzyć nie dam. Regularności w publikacji obiecać nie mogę, bo nie zamierzam tego robić na siłę, byleby cokolwiek tu dodać. Z pisania chcę wyciągać tylko jedną korzyść - przyjemność. A że przymus i przyjemność w parze ze sobą nie chodzą, stąd powyższa informacja.

Nie ukrywam też, że miło będzie mi poznać wasze opinie. :)